ÖLÜM var ölüm Şiiri - Yusuf Girgin

Bir tohum düşer, hiç istemediği bir yere
İstemese de orada büyür, olur bir dere
Zamanı geldiğinde, çıkmak ister bulunduğu yerden
Rahat durmaz çıkarın beni der, bulunduğu ininden
Bir insan doğar, çığlık çığlığa. eder feryadını
Etrafında insanlar mutludur, o basar isyanını
Kimse sormadı, talipmisin bu dünyaya diye
Bir insan doğar, ölümlü dünyaya hediye
Önce emekler, küçük küçük konuşur
Sonra yürüdükçe, çocukluğuna kavuşur
Herkesler mutludur, çocuk sevdikleriyle
Zaman çabuk geçer, büyümüştür ehliyle
Sorumluluklar artar, dünya telaşı sarar heryanı
Ölüm her zaman yanındadır korkusuyla yatanın
Bir gün çalacaktır kapısını, ansızın, geldim diye
Hazır olan almıştır, bir müjdeli hediye
Dünya tapusuyla kalacaktır özledikleri ile
Ama çaresi yok gidecektir, varsa namusu ile,
Sonrasını sorma, herkes bir şeyler söyler
Bilende konuşur, bilmiyen de gürler gider
Kimisi ölümden öte yol yok der, kimisi var
Ama kesin olan, mezar çok dar
Giderler kiniyle sevgisiyle, öfkeli ve zor
Ama dönüş yoktur, bu insana ateş ve kor
Seni seviyorum diyenler hepsi geldiler
Mezar denen yere koyup geri döndüler
Hani çok seviyorlardı, ölüyorlardı benim için.
Şimdi terkedip gittiler, bir avuç dünyalık için
Onu da pay edemediler, yediler birbirini
Sıra onlara geldiğinde anladılar hata ettiğini
Fakat iş işten geçmişti hepsi çaresiz.
Yok dedikleri bir hayata,uyandılar isteksiz.
Hani ölümden sonrası yoktu, dedi birisi
Ölüden fayda yoktu, para etmezdi dirisi
Biraz düşün, aklını başına topla
Elinde fırsat varken, gönlünü biraz yokla
Yok dediğin karşına çıktığın da, şaşırma
Şaşırmamak içinde, zamanını iyi kullan kaşınma
Her zaman sen hazır ol, var kabul et
Yoksa da bu senin canına minnet
Sevgiyle yaşa, sev bütün yaratılanı
Unutma geldiğin yeri, bırakıp giden atanı.

09-05-2012