Bir kapıdan çıkıverir gözlerinin kıvılcımları
başaklar tutuşur ardısıra.
hüznünün yoğunlaştığı,sinema şeridinin yürüdüğü anlarda
kapıları kapatman nafile.
Kim duyacak sessiz çığlıklarını,
Ya da kim mani olacak gölgelere.
Ve bir elin uzanıpta,boğazına düğümlendiği anda,
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
