Ölüm senfonisi Şiiri - Ziya Yüzerler

Kara toprakta yatan bir mezar,
Gölgelerin içinde, sessizce yatıyor,
Ölümün soğuk nefesi etrafında dolanırken,
Korku ve endişe yürekleri kaplıyor.

Geceleyin, ölüm sessizce yaklaşır,
Karanlıkta kaybolur, görünmez olur,
Gölgeler arasında saklanırken,
Korku ve endişe yürekleri kaplar.

Herkesin yolu sonunda oraya varır,
Ölümün çıkmaz sokaklarına doğru,
Korku ve endişeyle dolu yüreklerle,
Birlikte yürürüz son nefese kadar.

Ancak mezarın ötesinde umut var,
Ölümsüzlüğün sonsuzluğuna açılan kapı,
Korkularımızı geride bırakarak,
Yeni bir yaşamın başlangıcına adım atıyoruz.

Ölüm ve korku, yüreklerimizi kaplasa da,
Endişelerimiz, zamanla hafifler ve kaybolur,
Yaşamın güzelliği, ölümsüzlüğün sonsuzluğunda,
Bizi bekleyen cennette yüreklere ışık saçar.