toprak altına gizlenmiş
mayınlarla ölüyor
Mehmetler
Ahmetler
Aliler
toprağa düşüyor Mehmet
kara toprağa
toprak için
ki kutsal olan
yar olan
ana olan
“vatan” olan
toprağa
değil artık
tertemiz alnından
yerin altından vuruyor
kan içiciler
son kez düşüyor
ve sonsuzluğa yükseliyor
ilk kez çocukken düşmüş Mehmet
ilk yürümeye başladığında
dizleri uf olmuş
öpmüş annesi geçmiş
yine düşmüş
yine geçmiş
düştüğü yerden kalkmış
dayanarak düştüğü yere
o yer ki dayandığımız tek şeydir
bir acayip devirdeyiz Mehmet
toprak değişti
su değişti
değerler akşam karanlığında
ki gece görüş dürbünü göremez onları
o topraklar artık ölüm kusuyor
göklere dayan Mehmet
tarihe dayan
Atatürk’e dayan
Çanakkale’ye
Memo’yla sırt sırta verdiğin
cepheye dayan
dayan ki
toprak yeşersin yeniden
İzmir’in dağlarında çiçekler açsın
Dicle coşsun delirsin
Ilgaz yücelsin daha da
gözün arkada kalmasın mehmet
çocuklara bak Mehmet
yeni yürüyen çocuklara
baksana hepsi düşüyor yürürken
ve düştüğü yerden kalkıyor yeniden
Kayıt Tarihi : 19.6.2007 08:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
'Toprak eğer uğrunda ölen varsa vatandır.'
Birinci dünya savaşı sonunda, kardeşlerimiz arapları ayırdılar..
Şimdi sıra kürt kardeşlerimize geldi.
Çatısında birden fazla toplulukları barındıran toplumumuzun, ayrılmalara neden olan politika ve nedenleri doğru değerlendirilmedikçe gittikçe kuşa döneceğiz.
TÜM YORUMLAR (4)