Ölüm köprüsü Şiiri - Halaveti Hayat

Sokak lambasının altında oturuyorum
Ve yanımda en yakın dostum kaldırımlar
Karanlık gündüzün ardından gelen
Aydınlık bir gece var

Tebessüm etmedi gündüzüm
Gecede buldum ilacı
Koca bir boşluğa kapıldım
Tam ortasında ben kaldım/varım

Ağzı bağlanmış insanların
Yankılanan hıçkırıkları
Ölüm sessizliği olan sokaklarda
Sessiz bir adamın çığlığı

Sahte fotoğrafların
Hüzün doludur öyküsü
Yükselen binalar oldu ölümlerin köprüsü
Umrunda değil çünkü iki kuruşluk gökyüzü

Yanımda olan insanların
Benden uzaklığı var üstümde
Haykırsam da nafile
Beni duymuyor hiç kimse