Ölüm Kapıda Şiiri - Özlem Saba

Ölüm kapıda
Ben biliyorum
Ölüm kapıda

Fakat açmayacağım ben kapıları
Sizin sonuna kadar açtığınız o kapıları
Ben bir bir kapatacağım

Ölüm kapıda
Ben biliyorum
Ölüm kapıda

Ne zaman bir yolculuk düşse aklıma
Ya dağlar, ya devler keserdi yollarımı
Dağları aşar, devleri yenerdim eskiden

Fakat şimdi
Görünmez, bilinmez
Elle tutulmaz düşmanlar çöktü yollara
Bırak yollara düşmeyi
Çıkamaz olduk sokaklara

Korkunun gardiyansız mahpushanelerinde
Mahsur kaldı insanlık

Ölüm kapıda
Ben biliyorum
Ölüm kapıda

Görünmez sandığınız mikropların hepsini görüyorum ben hala
Hem de daha beterlerini
Her an duyuyordum seslerini
Canlarını alıyordu
Yalanlar söylüyordu geleceğin çocuklarına

Ölüm kapıda
Ben biliyorum
Ölüm kapıda

Fakat açmayacağım kapıları
Sizin insanlık kaybolsun diye
Sonuna kadar açtığınız o kapıları
Ben bir bir kapatacağım

Korkmuyorum sizden
Çünkü ben ölümsüz
Defalarca ölüp ölüp, dirilmiş bir insanım