Hayatta insanı en çok gitmez dediklerimiz, yada bitmez sandıklarımız bitirirmiş. Anlayamadım.
kül olmuş alevdim aslında kimsem olmadığı için değil de
yalnız olduğum için küskündüm insanlara.
Merhametsiz olandan aman dilenmezmiş, oysa benden çok şeyi alıp götürmüştü hayat önce konuşmayı unuttum, sonra görmeyi çok sonra anladım ki ben aslında kendimi bile unutmuştum.
zira ne kalmıştı geride değerli olan, emanet olan bir canımız vardı. musallayı bekler şimdi soğuk bedenim
kirlenmeden daha fazla ölmeyi ister suskun dilim.
Gittiğimi bile anlamayacak olan vefasız yürekleriniz mutlu olsun. mutlulukta benden size hediye hoşça kalın...
Hakan Kaaradağ
Kayıt Tarihi : 21.10.2022 23:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!