Ölüm Şiiri - Alper İbrahim Başkan

Kan çekiliyor damarlarımdan
Gözlerim ufukta kayboluyor
Bitap bedenim, demir külçe gibi ağır
Kalkamıyor artık yatağından

Gözyaşlarım mahçup; ağlıyor
Öğütler dinliyorum kendi içimden
Aklım olanı biteni bir türlü almıyor
Soruyorum kendime:
Gidip te dönen var mı öteden?

Ölüm oturmuş yüreğime gölgeliyor sözlerimi
Bir varmış bir yokmuş oluyorum
Uzak diyarlara açıyorum yelkenlerimi
Hayatımın kadranı durmuş.
Artık biliyorum

Buz kesen bir nefes çağırıyor şimdi
Geçmiş film gibi geçiyor gözlerimden
Dün ile bugün birbirine giriyor şimdi
“Allah” diyorum
Düşmüyor ki hiç dilimden.