Ölüm Şiiri - Servet Balıbey

Nefes alan Hayatlar tarif edemez seni
Sen keskin uçurumda kapkara geçit yeri
Geçmek birden ansızın göz kırpmak kadar sırlı
Geçenlerden haber yok giden gelmiyor geri

Ölüm ölenler nerde Hangi serivenlerde
Güzel bir yer mi söyle hemen Öleyim bende
İçimde meraklı ben cesedim bir damla dem
Ölüm sana hisliyim ruhum taşar içimde

Ne sürükledi seni ruhla beslenir oldun
Dünya mutlak diyene acılı bir tat oldun
Ben kavuşmak isterim önünde eğilldiğin
Ölüm seni sen eden o Allah a yar oldum

Söyle Derdin ne senin yada rengin ne senin
Karanlık mi öz rengin muammadır kimliğin
Sana hiçlik diyenler hiçlik ne bilmiyorlar
Bütün varlık elinde varlıkla dolu için

Zerrelerden küreye bir resimden türküye
Dogrulan Koca dağlar döner Çukur vadiye
Savaşan azgın asker her devlet ve her ordu
Hic var olmamış gibi döner basit Öyküye

Varlıktan varlık doğar tüm varlık sana yağar
Kainat büyük derler o bile ölür doğar
Sınırların biçimsiz ağzın varki bin sonsuz
Kainat mı tek lokma içine Herşey Sığar

Yaratanın gölgesi olmaz ama o sensin
Elinde ki silgisi Muhtaç değil o sensin
Sil der silersin o yok ölenin birtek izi
Başka varlığa mekan eder çürüten sensin

Zaman ve ölüm benzer at binmiş süvariye
Tek gerçeği sizsiniz yaş aldıkça bitmeğe
Ey ikinci dinamik öldürdün ve çürütün
Sen varlığa son verdin at çevirir eskiye

Ölüm sana hayranım sende anlam ve tanım
Sen ki benim ilhamım pençesisin Allahın
Ey pençe hiç bekletme ciğerimde taşırım
Ciğerimde son ikrar senle bitsin zamanım