Ölüm Şiiri - Ada Güner

Unutuyorlar ölümü
Bir toprak peşine koştukları dünyada
Toprak olduklarından habersiz
Çiçekler dikiyorlar mezarlarına
Yaşarken bir çiçek bile almadıkları insanların
Mezarı başında ağlıyorlar
Yaşarken yüzüne gülüp arkasından konuştukları insanların
İyi biriydi hoca efendi diyorlar ardından
Zamanında sayıp sövdükleri insanların
Şimdi kocaman bir hiçlik
Her insanla insanlığın da gömüldüğü bu dünya