Ölüm Şiiri - Hikmet Küçük

Ötelerin ötesinden yapılan çağrı,
Heves damarımda duyduğum büyük ağrı.

Alışılmadık acemice bir yolculuk,
Bavula lüzum yok, hazırlık bir kaç soluk.

Adeta renksiz rüya sessiz ve derinden,
Soğuk bir duş, dağda tipi en beterinden.

Her cana konan, sivri pençeli karakuş,
Hayat inişinin önünde sert bir yokuş.

Akrebin kıvrak iğnesinde acı zehir,
Kabarıp ta coşup taşan azgınca nehir.

Issız yurda düzenlenen ilk ve son sefer,
Artık akşamdır, her sabah vaktinde seher.

Geride bıraktığı soğumuş bir beden,
Bedeni örten, üç beş metre beyaz kefen.

Lezzetleri bozan tılsımlı iki hece,
Kimsenin çözmediği bilinmez bilmece.

Ölümden kurtuluş çıkışı olmayan yol,
Madem öyle, bir ses bana der ki; hazır ol.

5/6/1990