Ölüm Şiiri - Serdal Şahiner

Tanrı ölümü avuçlarımızın içine koydu
Biz anlamadık yıkamadık ellerimizi
Memeleri kara bir zülüm bizi kandırdı.
Yaşamı sonsuz sandık. İşçi evlerinde öldük biz.
Sonra köhne bir köy evinde bacası tüttü acının
Erkence açtı kapısını ölüm bilinmezin.
Çok kadınlar yitip gitti ötelere
Çıplak bir korku penceresinde hikayenin.
Tanrı afet bizi korktuk ağlamaktan biz
Ekmegi eşitçe bölüştürmedik
Soytarı tipli rezillikti aranılan
Biz kovamadık söküp atamadık yalanlarını hayatın.
Sonra bir sabah vakti korkulan oldu
Gelen ölümdü çünkü . Ayaz üşüttü güneşi.