Ölüm Şiiri - Mert Ali Çetin

Ben ölünce çiçekler yine açacak mı
Şiirler hâla bir ağızdan okunacak mı
Bilmem bozulur mu ölüm sessizliği
En iyisi siz haykırın ardımdan kalanlara
Ölüm bir gün sizi de alacak koynuna
Ve yaşamak bir gün son bulacak.

Ben ölünce aklına gelir mi hiç adım
Yahut dolar mı ansızın gözlerin
Öylesine güzelken yaşamak
Şimdi sonsuza kadar susmak
İnan bana ürkütüyor insanı
Susmak susmak susmak
Kaybolmak bu dehlizde.

Ben ölünce nasıl sığar bu hasret yeryüzüne
Ben olmasam nerede barınır bu yalnızlık
Bir tarafım rengarenk bir yanım kapkaranlık
Zehirli oklar durmadan saplanır zihnime
Yaşamanın anlamını bir kez daha kavrarım
Bu bitmek bilmeyen sessizlikte.

Bir haber almasam da yarından
Şiirler devleşir büyür ardımdan
Titrek seslere karışır fermanım
Sensin benim bu dünyada dermanım
Aradım aradım aradım
Bir yol bulamadım senden başka
Ben ölünce adım kalsın bu aşka.