Ölüm Şiiri - Nevzat Yazıcı

ÖLÜM

"Ne zengini" ne güzeli kıskandım!
Zenginlikte, güzellikte geçici.
Ben hep bunu bildim, buna inandım.
Tertemiz olmalı! insanın içi...

Bu öğüdün; önce kendi nefsine.
Kulak ver ey kalbim, gönül sesine.
Dünyaya meyletme pisi pisine,
Kimin sonsuza dek! sürmüş sevinci...

Ne makama aldan, nede mevkiye.
Kimseyi hor görme; gücüm var diye.
Bir gün, mal mülk her şey! kalır geriye,
Ne yaşlıyı tanır "ÖLÜM" ne genci..!

Şair Nevzat YAZICI