Ölüler Mezarlığı Şiiri - Fatih Kuru 1

Dur ve dinle! ! !
Kanadı kırık bir kuşun özgürlüğünü,
Ve sevgini urgan yapıp boynuna geçirmiş bir adamın son isteğini.
Sus ve kulak ver sadece;
İçindeki ölüler mezarlığına.

Sonra bir adım at, bir adım daha…
İçindeki karanlığa.
Biliyorum göreceksin,
Duyacaksın,
Yaşayacaksın,
İçindeki ölü sevdalarla.

Olur olmaz bir ses duyacaksın; acıklı.
Yüreğin burkulacak,
Elin ayağına dolaşacak.
Ve hoş geldin diyecek bir adam sana;
İçindeki ölüler mezarlığına.

Biliyorum.
Biliyorum sesimden tanıyacaksın beni,
Belki de gözlerim gelecek aklına;
Her katilin kurbanını hatırladığı gibi.

Gözlerin gözlerime değecek,
Bir şeyler söylemek isteyeceksin,
Her defasında boğazın düğümlenecek...
Ve sesiz sessiz feryadımı dinleyeceksin;
İçindeki ölüler mezarlığında.

Hatırlayacaksın, dün gibi
Sanki hiç unutmamış gibi
Beni içinin karanlıklarına diri diri gömdüğünü.
Gözlerinden yaş akacak,
Hıçkıra hıçkıra ağlayacak,
Çığlıklar atacaksın.
Ve hiç kimse duymayacak seni;
İçindeki ölüler mezarlığında.

Kaçmak isteyeceksin,
Yok olmak;
Kurtulmak.
Ve anlayacaksın,
Nereye gidersen git beni de götürdüğünü;
İçindeki ölüler mezarlığıyla.

Bir gün seveceksin,
İçin kanayacak,
Kalbin kırılacak,
Sonra tanrının sana cenneti bahşettiğini düşüneceksin,
Başın dönecek;
Her saniye, her dakika sevdiğini dillendireceksin.
Seni seviyorum diyeceksin,
Karşındaki seni anlamayacak.
Ve bir gün öleceksin;
Sevdiğinin içindeki ölüler mezarlığında.

İşte o gün beni anlayacaksın;
Sevgi neymiş,
Sevmek neymiş,
Diri diri ölmek neymiş.
Sevdiğinin içindeki ölüler mezarlığında.

Biliyorum.
Bir gün anlayacaksın beni;
Bir başkasının içindeki ölüler mezarlığında.