Ölü Tren Şiiri - Osman Fazlı Karakuş

Âmâyım.
O halde karanlık niye kaçıyor benden?
Bizi bizden bölmeye  kalkan  enlem
Bundandır coğrafyayı pek sevmem.
Gökkube değil dünya yıkılsa yerinden
Yine de hiç dönmedim dönmem de senden.

İçim ısınır seni görünce alır beni benden
Gözyaşlarım okyanus oldu
Boğuldum en derinden.
Sana gelmek, sana varmak... Hayalimdi ahiren
Ama geçip de varamadım karanlık kuytu bahçelerden.

Bir çığlık yükselir gibidir kederden
Yolun gözler kalp evimde lamba ve merdiven
Ey unutuş!
Kapa artık pencereni
Bitsin artık dönsün yüzün hayali uzak ülkelerden.

Hiç çıkmadın ne şiirden ne de sözden
Kalbim öldü sen ölmedin içimde
Aylar oldu, yıllar oldu gar eskidi.
Gelmiyor ne çare beyaz tren seferinden..