Ölü Hayat Şiiri - Umut Göksu

Kalpsiz, saygısız olmuş herkes...
Bir düşün, düşün yok olmuş bir kent;
Birileri var sanki görünmeyen hissedilen
Oradalar dokunsan çıkacaklar sanki ortaya,
Hepside kalpsiz, sanki bilmiyorum...

Oradalar hissediyorum ama göremiyorum.
Gözlerim mi kör oldu yoksa ne oldu?
Beynim bana onları mı göstermiyor?
Sanki görsem bir şeyler olacakmış gibi...

Konuşup duruyor bir türlü susmuyorlar,
Ağlıyorum her gece eve, eve gelince.
Daralıyorum dört duvar üstüme, üstüme geldikçe.
Ölmek istiyorum, görünmeyen sesler duydukça.

Bir şeyler eksik hayatımda,
Ne olduğunu bile fark edemedim;
Bir şey istiyor vücut artık
ne olduğunu ben bilemedim;
Oradakiler beni delirtip ölümden bile korkuttular.
Tiksindim artık hepsinden,
Ölsün gitsinler bu dünyamdan!

Ne istiyorsunuz benden?
Ne istediniz lan benden?
Of daralıyorum artık sizden!
Nefret ediyorum artık ben kendimden!

Ölmek için neden doğduk ki!
Artık ben sizden soğudum bil!
Öyle bir soğudum ki dondum.
Ama yeter bu da sondu!

Bulamadım kendime uygun bir eş.
Herkes olmuş zaten bir kalleş;
Kalmamış bir tek bir kardeş.
Çıkın hayatımdan artık ses kes!