Ölü Anneler Gök Yüzlü Çocuklar

Sonra,
Öldü bütün anneler.
Dünya,
Gözü gökyüzü yetim çocukların oldu...

Dün,
Telgrafsız telin boğazına bağlanmış gördüm
Aydınlığı,
İki metre ileride yalnızlık
Boyun bükmüş Allaha,
Günlerden dün,
Unuttun mu beni?

Bugün,
Yüzük parmağında bir yüzük vardı
Yüzsüz bir yüzük,
İçinde sırtını parmağına yaslamış bir isim gördüm,
Anlamsız,
Çatlamış bir fayanstan farkı yok yüzünün,
Sende en az kader kadar
Sürtüktün...

Yarın,
Gün doğar mı bilmem,
Ben ölür müyüm bilemem,
Çünkü;
Babam kutsal değil artık,
Maaşında bir jilet kesiği
On beş lira,
Dudaklarımda hep fakir türküleri,
Kulağımda ezan,
Beni huzura çağırıyor Rab,
Sen varken olmaz diyorum,
Ve bütün anneler bir kez daha ölüyor...
Ve ben ilk kez
Bu dersten atılıyorum...

Harun Tolga Peker