Ölü ağaçlardan bir ev yaptı adam
Duvarları ahlardan
Penceresi gözyaşından
Bir sızı duydu daha hiç yaşamadan
Düşler kurdu mutluluktan
Bir hikaye çaldı masallardan
Sonsuza dek mutlu oldular diye biten
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var