Olsundu Şiiri - Derin Akkurt

Kendime hayrım mı var ki sana olsun
Dönüp duruyorum aynı noktada…
Sünger çektiğim uzakla yakın arasında…
Bu defa tek bir farkla
yaşlanmış bir beden ve yıpranmış anılarla
Olsundu
duraksayacak değildim...
İnsan kendini bilmez mi?
Çabanın kendisi güzel de
bir de bana sorsanız.
Kimlerin gölgesinde kalmadım ki
Bilerek aranızda hayatımı pay ettiniz
Sıra bana gelene kadar
menekşeler çoktan miadını doldurmuş olurdu
Böylelikle hevesim de bir güzel kursağımda kalırdı
Olsundu
fedakârlık bana en çok yakışandı

Uzakta olsa bir ihtimaldi…
Biraz da bu sebepten
dönüp durmam hep bundandı
Kaygılarım keşke yersiz olsaydı
Sayfaların arasındaki ayraçlar en azılı düşmanımdı
Düşüncede bile olsa sevdiğin muhakkaktı
Kafamın karışması hep bundandı
Hangi sebeple olursa olsun
tek bir söz ağlamak için yetecekken
gerçek ortadaydı…
Benden başka herkesin
anlatacak mutlu bir hikayesi vardı
Tek üzüldüğüm
o safiyane çocuk vardı ya?
Onun da artık hevesi kalmadı
En uzun sana koştum
Sorsalar bir adım bile yaklaşamadım
O kadar özlememe rağmen
senden uzak kalışım hep bundandı...