Olsun... Elhamdülillah...

Bırak aksın gözünden tutma yaşlarını
İnkar ettiğimiz bu yasa yakacaktı elbet.
Bırak orda kalsın muhtevasını içimizden atamadığız
Ve uğruna öldüğümüz topraktan yeşersin lavantalar.
Bırak...
Bahar gelsin en geniş anlamıyla göklerden kalbinin en buz yerine.
İnan ve kabul et .
Ölmenin daha da ölmek olduğu bu hayatın muhal tarafını...
Ya peki yaşamak...

Seni kimler öldürecek sevgili dostum?
Sen elinde tutarken urganı
boynunda asılı ve bir sandalyenin düşmesine bağlıyorsan hayatını.
Sabret.
Ölmenin de müthiş bir muhtevası var öldürmeninde.
Öldürürken güzel olana sorulur mu mahşerde nedendir diye ?

Bırak aksın yağmurlar en koyu bulutlardan içinde ki çöle.
Bırak okunsun selalar
Bırak da kaybetmenin tadını izle
Bir vahada su bulamamak neymiş görsün dervişler.

Ellerimle dizdiğim dünyanın
Gözlerimle dokunduğum dünyanın kıyametini gördüm ben.
Ne çıkar ölmüş kalmış
Ne çıkar gömülmüş yanmış
Sen kalbinin ateşinde köz olmuşken .

Kuşları görmenin bedeli mi olacaktı kör olmak
Uçmaya hasret miydi bağlamamın teline konan kuşlar
Dizilmiş önüme sıra sıra pişmanlıklar
Susmanın kalesi yıkılmış
Önümde kendimden yapılmış bir put var...

Kırdın işte putu omuzunda baltan
Elinde çiçeklerle kutla artık yıkılışını
İbrahim olmak susmak biraz...
ateşi sabrından suya da çevirir bu yasa.
Yok olup gitmekte var .
Kalıp görmekte.
Görüp
Ölmekte.

Sen yinede gülümse
Gülümse ve elinde ki kuşları gönder gökyüzüne..
Bileyim.
Neymiş ben de ki bu yasa.
Oturdum karşısına kuşlardan yapılmış bir aynanın
Anlattılar nasıl vurulurmuş gökte hür bir kuşa.
Ah kimseler kuşları vurmasa.

Ne yapacağız kime ne?
Yaşadık ve öldük
Mezarımızı bile göstermedi bu yasa.
Olsun... Elhamdülillah...

07.05.2025