Kuruyan dalların ucunda degil,
Yürekler kaynatır, demde olsun aşk.!
Gülecen yüzler de, sedaya meyil,
Yeşllik bahçede, çimde olsun aşk.!
Tadını almayan, elin vurmasın,
Yalanı söyleyip, dilin sürmesin,
Sevgiyi bilmeyen sevdim demesin,
Boş olan yürekten, yadda olsun aşk.!
Yavrusu yoktur derinden meleyen,
Kuzusu nakışlı, türkü söyleyen,
Bülbülü gizliden güle yollayan,
Kanatta kollarda, salla olsun aşk.!
Neyine gerektir, yağmursuz bulut,
Kışında kar olmaz, mevsimi unut,
Ananın dalında, taşınan vucut,
Sütünden emziren, doya olsun aşk.!
Aşkı bilmeyenden, laf, söz sorulmaz,
Dağında dumanlar, izi sürülmez,
Aşkı ilen kul olan, can bilinmez,
Gönülden çıkmayan yaya olsun aşk.!
Aşk ile yananlar, izin bıraktı,
Tutuşan yüregin ataşta yaktı,
Dağları delenler suyun akıtı,
Azizdir cümlesi, tende olsun aşk.!
Sevgiyi kavrayan, has bahçe gülü,
Fiğanda kalmıştır, gönül bülbülü,
Miadı koynun da, azat döngülü,
Dünya da herkese, sevde olsun aşk.!
30.06.25 / Saat 09,21
MİADI (Mehmet AY)
Kayıt Tarihi : 30.6.2025 10:31:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!