Ölsen De Tükenme

Saçlarına pamuklar serilmemişti henüz.
Kirpiklerin kinle dikilmezdi karşılara
Demir bilyelerin suizanıyla kesilmemişti önümüz
Gövdelerimizin gölgeleri yeşerip düşebilirdi akarsulara.

Bir zamanlar tükenmemiştin
İşte bahsediyorum o zamanlardan
Gençlerin hitabında yaşını büyütmemiştin
Gençliğinle çıkıverirdin ölümlü manzaralardan.
Seni tükenmediğin bir gençlikten tanıyorum
Kâh yolun kâh sözün bezerdi yakınarak
Kendini tepeleme dolu bilirdin sanıyorum
Tükenmezdin eninle boyunla mum gibi yanarak.

Seni bükemediğin pişmelerinden tanıyorum
Pişerdin gençliğin geçiverdikçe ensenin arkasına
Çiğliği görüp geçirdiklerinde tatmaktan utanıyorum
Pişmek seni utanılacaklardan kaçırdı övüncün hırkasına.
Piştikçe tükendin gençliğini alemlere yedirerek
Piştikçe yayvan yayvan yaklaşan ölümcül sözleri duydun
Saçlarına pamuklar serildi menginin süprüntüsünü kemirerek
Süprüntüden artanları vücudunda soydun.
Şimdi tükeniyorsun için için arus bekleyerek
Vücudi vedaları hiçlik mi sanıyorsun ?

Artık aşkların kalmadı irfanınsa seyrek
Belli ki bir gençliğin tahtından kalkıyorsun.
Oysa sana yaraşmaz ölsen de tükenmek
Ölsen de tükenme çünkü beni saklıyorsun
Beni saklamak hünerdir hüner ifa ederek
Bir tahttan başka tahtlar için kalkıyorsun.