Olsaydın Şiiri - Mehmet Şerif Polat

Bir yağmur damlası olup düşseydin başıma,
Onlarca, binlerce, milyonlarca...
Sırılsıklam olsaydım yalnız başıma,
Sevda selleri aksaydı çıkmaz sokağımda.

Bir kar tanesi olup kaybolsaydın bedenimde.
İçimin ateşinden eriseydin, yok olsaydın.
Aklımı sıyırdığım giriftar halime,
Acısaydın, ateşime su olsaydın.

Bir rügar olsaydın da okşasaydın saçlarımı usulca,
Narin parmakların tarak olsaydı her teline ince ince.
Saçlarım parmaklarınla anlam bulduğunda,
Hiçbir tarağı dokundurmazdım fikrimce.

Bir bulut olsaydın da,
Gölge olsaydın kavurucu sıcaklığıma,
Serinletseydin ruhumu kelebek kanadında.
Saçsaydın sevda tohumunu gönül tarlama,
Hasat mevsimim olurdu benim, ömür boyunca.

Bir dal olsaydın kepez boşluğumda,
Tutunsaydım sana her haykırışımda.
Gözlerinin o ürkek aynasında,
Aksetseydi yüzüm, son dalışımda.

Sen sevdam,
Sen hep sen ol sol yanımda.
Göğsümde yeşerttiğim bu bahçenin,
Öten bülbülü ol, kopan bağrında.