Olmuş Bir Kabristan Şiiri - Mehmet Aluç 2

Hep dem vurursun delikanlılıktan
Sen beni terk ettin gittin ya çoktan
Tüküreyim ben senin delikanlılığına
Delikanlılık böylemi olur ufuktan
Sen bu delikanlılıkla yazamazsın destan
Dön bak gönlüne olmuş bir kabristan

Hani sen korkardın karanlıktan
Bıraktın bak beni sen karanlıktan
Bari dön gel de şaka yaptım yalancıktan
Delikanlılığında yalanmış baştan
Sen bu delikanlılıkla yazamazsın destan
Dön bak gönlüne olmuş bir kabristan

Seni gönlüme yazmıştım silinmezdi bu yazı
Haydi, dön de gel unutmak için sen bu yazıyı kazı
Kırıldı çalarken bu gönlümün sazı
Bana yaşatmadın bilmem mutluluk dolu hazzı
Sen bu delikanlılıkla yazamazsın destan
Dön bak gönlüne olmuş bir kabristan

Oyaladın beni sen bile bile
Düşürmedim ben gidişini dile
Geri dönüşün bilirim olmaz nafile
Giderken arkanda bana bıraktın çile
Sen bu delikanlılıkla yazamazsın destan
Dön bak gönlüne olmuş bir kabristan

Gidişim ani oldu neydi bu acele
Giderken söylemedin bir tek cümle
Dönüşün olmayacak bence bu gidişle
Son nefesini alırsın gönlündeki nefretle
Sen bu delikanlılıkla yazamazsın destan
Dön bak gönlüne olmuş bir kabristan

Aslında etmedim gidişine hayret
Zaten hissediyordum sende vardı gayret
Üzerime sinmişti sendeki nefret
Ya sen ya da ben çekeceğiz eziyet
Seni bilmem ama ihanetinle bekleme rahmet
Sen bu delikanlılıkla yazamazsın destan
Dön bak gönlüne olmuş bir kabristan

Kul Mehmet’im dön bak sen âlemi seyret
Sen yaşanmamış say bu aşkı öyle farz et
Sevende olmalıdır taş gibi yürekle cesaret
O zaman delikanlı olunur kitabını yazmaya edilir cüret
Sen bu delikanlılıkla yazamazsın destan
Dön bak gönlüne olmuş bir kabristan

Kul Mehmet