Yorgun pınarları gibi gözlerim
Havzası gem keder dolu
Daha on sekizindesin yolcu
Ne bu korku ?
Yıllar hayta,
Yormuş onu kendinden
çareyi nerede aramak lazım?
derde çok yakınken mi,
yoksa devayı bulmuşken mi?
hayır hayır
hayırların son bulduğu yerde bulunmam lazım.
Kadın adama bakıyordu
Adam da kadının gözlerinden yüreğine akıyordu.
Kadın bunu hissediyordu,
dünya soyut
zaman sonsuz bir an.
Dokundun,
Bir avuç çiçek tohumları diktin parmaklarıma,
Öpüşlerinle suladım güzelliğini.
Filiz çıktı minikçe,
Birazı senden
Birazı benden bir renkti.
Ah benim ahu gözlüm,
Ah benim yonca bahçem
Gül döksem yollarına
Şarap içsem ellerinden
Serin, bahtiyar bir toprağım gölgende
Huzur bulmamış göğsüm başka hiçbir evrende
Durur dallar arasında
Kahveye çalan gözlerin
Şerbeti olur dudağıma
Uzaklara dalıp gidişin
Hare hare
Uslanmaz'ız
Derinlere dalıp gitmekten
Kaybolmaktan
Uçurumun eşiğinde güneşi selamlarken
Ardından bir güneş daha doğacakken
Aslında çok yalnızız...
doğru zamanda yanlış insana adamak ruhu
kuşatırmış yüreği kendi çıkmazında.
zaman akar su yolunu bulur elbet,
yosun tutan taş erirse şayet
sen değişirsin ben değişirim,
biz oluruz sonunda.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!