Ölmeyen Yıldız Şiiri - İbrahim Ünlü

Şahlanan bir acı doğururdu hüznümü
Işıksız gecende kaybettim gölgemi
Ey yıldızsız gökyüzü…!
…
güneşin ölmesine rastladı gidişi
dertlerin kucağına düşürdün
gözlerimin renksiz ismini
kıç cebimde sakladım
ismimin ciddiliğini…
kalın bir kar tanesiydi
gözlerimin eritemediği…

Bir güvercin kanadı taşıdı umudumu diyar diyar
Bir mavi gök sakladı ölmeyen yıldızımı
Uzaklardan parlayan bir mumdur gözlerinin ışığı
Yıldızların gözlerini kamaştırdı gülüşünün şafağı
Kırmızı elbiseli bir uçurtma gibi tutsaktım
İpi “ibiş” tutuyordu…