Ölmeyen Aşk Şiiri - Kamil Taşdelen

İçimde kalan, bir uktesin sen
Yanıma gelsende,
Sana kendimden bahsetsem.
Seni ne kadar sevdiğimi,
Görmek için can attığımı,
Senin için yaşadığımı,
Ah bi bilsen,vah bi bilsen

Gidersen dayanamam, gitme,
Varlığınla baş edemiyorum
Bari yokluğunla cebelleştirme
O zaman, hepten mahvolurum

Seni elde edemiyorum ya,
Çıldırıyorum.
Başka erkeklerle konuşmana,
Katlanamıyorum.
Dayanıyorum, sabrediyorum ama,
Nereye kadar, nereye kadar

Sana olan aşkım mezara kadar
Daha nasıl ifade etmeliyim?
Ağlarım var ya bana dokunsalar
Aklımdan çık da,
Yeni limanlar keşfedeyim
Sadece gemiye ait limanlar.

Kara ne zaman gözükecek bana
Derdim de sensin, dermanım da
Neyleyim sensiz geçen zamanı da
Ödülüm var, kime mi? aşkımı bulana

Kaldım çıkamadım,bu nasıl bir girdap
Beni unut demek yerine içirseydin ya kezzap
Dönme dolap gibi, dönüyordu sanki yeryüzü
Sen masa ol, ben ise üşüme diye örtüsü
Senin gülüşün var ya diriltir asırlık ölüyü
Kendi ölümümden daha çok koyar
Ne mi? sevdiğim kızın hüzünlü görüntüsü.