Tam ölmek zamanıydı
Geceydi karanlıktı
Anlamını yitirmişti yaşamak
Pencereden sızan birkaç kaçamak ay ışığı
Sigaradan yükselen gri bir duman
Ve yenilmiş bir kalbin gümbürtüsü
Oysa kuşlar öyle güzeldi ki
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta