arkamı bile dönemedim giderken.
biliyordum!
gözbebeklerin büyümüş.
budakların büzülmüştü…
yanakların ıslanmış,
üşümüştün...
kulağında biten bir şarkının uğultusuyla,
fırtına ha koptu ha kopacaktı.
biliyordum!
hiçbir teselli avutmayacaktı seni.
ve hiç kimse de unutturamayacaktı bana seni.
ama öylece gitmeliydim!
sana bunu yapamazdım,
seni de kendimle götüremezdim!
çünkü bir kez gözlerimize baksak,
hemen oracıkta ölecek,
beni yalnız bekleyen ölüme yetişemeyecektim.
Özlem Saba
Kayıt Tarihi : 3.4.2013 11:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Özenli
anlam ve anlatım güzelliğinde dizelerdi.
tebrikler ……...OR/E
TÜM YORUMLAR (3)