Ölmeden Evvel Ölüme Şiiri - Mehtap Abdi

Uzun zaman geçti
Kaç yaprak eskittik
Kaç sofra kurduk birlikte
Kaç gönülde yer bulduk
Kaç kez ecel terleri döktük
Ah be güvercin
Seni içimde büyüttüm ben
Sense üstünü örttün benimle
Bıraksam seni özgürlüğün kollarına
Çoktaan uçup gidecektin
Lâkin her acıyla burkulduğunda yüreğim
Kanatlarında yeni bir kırık oluştu senin
Ah be güvercin
Yıllar geçti de saramadım yaranı
Özgürlüğe uçmak istedin sen hep
Bense korktum seni salıvermekten
Her şeyi yitirmekten korktum
Bir daha geri dönmemenden
Ölmeden evvel ölmek değildi korkum
Ölüme idraksizce gitmekten
İstiyorum ki sen özgürlüğe kanat çırparken
Ben çoktan varmış olayım vuslatın baharına
Gözümde gönlümde kalmasın özlem
Ah be güvercin
Henüz vakti değil seni salıvermenin
Yaraların iyileşmiş değil henüz
Bıraksam uçamayacak, düşeceksin
Kırık kanatların güç kazanmalı önce
Anlamalısın
Biliyorum yorgunsun
Yorgunuz ikimiz de
Ama bak çok az kaldı
İlâcımızı bulduk işte
Biraz daha zaman alacak kavgamız
İyileşmek için
Biraz daha zaman harcayacağız
Ne zaman senin kanatların sapasağlam
Benim kalbim halis olursa
İşte o zaman açacağım demir parmaklıkları
Özgürlüğe kanat çırparken sen
Ben mutluluğa akıtacağım göz pınarlarımı
Bekle güvercinim
Bir gün
Özgürlüğe kanat çırpacaksın sen de
Sabret
Daha vakit var
Ölmeden evvel ölüme