İnsan olarak varız; bu dünyada,
Çağrılmazdık bize gerek olmasa,
Alalım yerimizi layıkıyla,
Yoksa eksik kalır, bizden bu dünya.
Duyduğun bu iç sesle uyanarak,
Hayatın bir yerinden tutunarak,
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
