Senin için çay demlerim, kahve yaparım,
Kahvaltı sofraları kurar, yardıma koşarım.
Dertlerini dinler, öğütler veririm,
Seninle eleştirir, seninle gülerim, seninle ağlarım.
Her zaman yanında olur, arkadaşın, dostun olurum,
En yakın arkadaşım diyeceğin insan olurum.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta