Yeryüzüne dönüyorsun yüzünü
emekçinin alın teri
varoşların tozlu yolu oluyorsun
caddeler utanıyor sen yürüdükçe
kanadı kırık insanların cesareti
çaresizlerin ümidi oluyorsun
nereye gitsen bir yangına düşüyorsun
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
'ellerini çekip almak istiyorsun ellerimden
olmaz diyorum,
olmaz, yapma
olmaz ki fırtınanın dümeni'
Değil mi? :) Ellerini çekip götürünce nasıl bulacak bu gemi yolunu fırtınalarda...
Sevgiler ve Saygılar
Zeki Akçalı
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta