Sen yeter ki, gönül kapısını, aç bana,
Sana divane mecnun olmaya, söz olsun.
Sen ki, gökyüzünde süzülen telli turna,
Seninle yaşayan an olmaya, söz olsun.
**
Sen yeter ki, kumru ol, yuvamıza konan,
Uçabildiğin alan olmaya, söz olsun.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta