Olmamış Adam Şiiri - Samet Yıldırım 2

Memleketimden geliyordur diye tutup avucunun içine
almak istedi üzerine gelen o hür esintiyi, ama olmadı. Sustuğunda çırılçıplaktı, düşünde karalar bağladı. Durdu, bekledi, adım atmadı. Uçtu, yokuştu ve de dardı. Her üç öpüşmeden biri sevişmeye dönüşür babası o çıkardı, kaçmadı. Buruktu, yaslıydı, dile kolaydı. Hasretini çektiyse ta gecedendi, ki yalnızlığı onun en kendindendi. O, gecelerden de kanatlıydı. Diğerleri gibi unutulmadı. Sırtladığı geçmişinin ağır yükünü silkeledi bedeninden, olacakların çekirdeğini kırdı. Yaşanacakların kendisiyle yaşlanarak konuşacaklarına da hiç inanmadı. Haylaz çocuklara benzerdi gülünce. Zordu, lâldı ama çok delikanlıydı. Nefes aldığım her saniyeyi düşünmek zorunda bıraktı. Zaten karmakarışık olan dünyam
içinden çıkılmaz bir hâl aldı onun yüzünden. Bahtiyar
saydı kendisini şu dününden, gitmek vakti gelince gitti bu
gününden. Olmamış adam.