Kaç gece? Kaç gündüz?
Kaç yaz geçti?
Yaz dediler,
Ben de yazdım.
Satırlar dokunurmuş kalbe.
Onlar her şeyi yaşatırmış bir yerlerde.
Öyle mi sarmaşık sen söyle.
Doğru de. Bir kere de sen de.
Birkaç milyar insanı siktir et.
Hepsi sussun bir tek sen söyle.
Şu dizeler nasıl bulur yolunu?
Hangi tepeyi aşıp, hangi köşeyi dönsünler?
Söyle sana nasıl gelsinler?
O kalın duvarlarını geçip,
O ağlamaklı yüreğini nasıl sarsınlar?
Söyle sarsınlar, söyle bulsunlar seni.
Kaç damla gözyaşım varsa hepsini sardım kağıtlara.
Emrettim onlara!
Gelip ısıtsınlar diye o üşüyen kalbini.
Gelip aydınlatsınlar diye karanlığını.
Zifiri bir umut bu.
Umut bu ya, belki dizeler tutar sıcacık ellerinden.
Belki karanlığından çekerler seni, getirirler cehennemime.
Sonra şu eski tabelayı değiştirir, üzerine cennet yazarız.
Öyle ya, artık sen buradasın.
Yani, olmalısın.
Eray Bayındır
Kayıt Tarihi : 23.11.2020 16:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!