Olmadı Şiiri - Zeynep Koçar

OLMADI...
Olmadı, ne yapsak da tutmadı ellerimiz.
Aynı gökyüzüne baktık ama doğmadı güneşimiz.
Bir masaldı belki de ,yarım kaldı cümlemiz.
Şimdi ayrılığın rüzgarını savuruyor kalplerimiz.

Olmadı, günler geçse de dinmedi sancımız.
Aynı şarkıyı söyledik,tutmadı melodimiz.
Bir yol çizdik sanarken kayboldu yollarımız.
Şimdi aynı şehirde üşüyor tenimiz.

Olmadı, gözlerimde saklı kaldı tüm umutlar.
Sana dair ne varsa,içimde yangınlar.
Geceleri yıldızlara sorsam da nafile.
Sensizlik suskun bir şehre dönüştü kalbimde.

Olmadı, mevsimler geçti ,bahar da yetmedi.
Sararmış yapraklar gibi düştü hayallerimiz.
Gülüşlerimizin izi kaldı duvarlarda.
Ama ne yapsakta soldu gül bahçemiz.

Olmadı, elveda bile diyemedik usulca.
Sustuk boğulduk içimizdeki kavgada.
Sen başka bir sabaha uyandın ama.
Benim gecem bitmedi hâlâ o vedada.

Olmadı, bir aşkı büyütmek gerek kökleriyle.
Biz toprağına su yerine hüzün döktük.
Savrulduk rüzgarın esen yellerinde.
Ve birer kurumuş yaprak gibi düştük.

Olmadı, ne kadar direndiysek zamana,
Tutamadık dal gibi kırılan hayallere.
Aynı göğün altında yürüdük aylarca.
Ama bir türlü varamadık aynı menzile.

Olmadı, belki de böyle olması gerekti.
Aşk dediğin bazen imkansız demekti.
İki yarım kalbin,tam olmama hikayesi.
İşte böyle yazıldı bizim ayrılık destanı.

15.03.2025