Olgunlaştım Dediğim Yaştayım
Olgunlaştım dediğim yaştayım
Yolun çoku gitti kaçı kaldı bilemem
O ne demiş, bu ne demiş
Takılmıyorum artık
Umurumda bile değil
Seçerek yaşıyorum hayatımı
Önce kendim
Çocuklarım ve ailem için yaşıyorum.
Bıraktım dünyayı değiştirmeyi
Değişime, gelişime,
Dünyanın düzenine
Ayak uydurmaya çabalıyorum
Anam: “Ellisinden sonra adam olacaksın,
Her şeyin boş olduğunu anlayacaksın,” der durur hep.
Babam sabır ve sükûnet tavsiye eder.
Şimdi daha iyi anlıyorum:
Yok yere bunalmışım,
Hiç yere sızlanmışım.
“Şimdiki aklım olsa da” demiyorum;
Yürüyorum arkama bakmadan.
Aldığım yaralar, çektiğim acılar
Yolumu aydınlatıyor,
Yüreğime su serpiyor.
Sağlıklı ve mutluyum dostlarım.
Bir gün ben de çekip gideceğimi biliyorum;
Buna rağmen
Bu yalan dünyada
Hayata sıkı sıkı bağlıyım.
Seviyorum, sayıyorum.
Hiç durmadan yürüyorum —
Uzun ince bir yoldayım.
Pes etmeden, el öpmeden,
Direnerek gidiyorum.
Bilerek kimseyi üzmedim;
İsteyerek kırmadım.
Hep verdim, kazanmadım.
Kazandırdıklarım çok oldu.
Patronun değil,
Çalışanın yanında durdum hep.
Makam peşinde koşmadım;
Bu yüzden yıpratıldım,
Yıpratmadım.
Çok olmasa da para da kazandım;
Baş tacı etmedim, gönlüme koymadım.
Cüzdanımda biriktirdim.
Cefasını çektim,
Sefâsını sürdüm.
Hiçbir zaman esiri olmadım —Akıllıca harcadım.
Bugün benim doğduğum gün.
Altmış oldu bugün yaşım.
Olgunlaştım artık;
Gerçeğe biraz daha yaklaştım.
Hatalarımdan ders aldım,
İyiliklerimden feyz aldım.
Mutluyum hâlâ.
Seviyorum yaşamayı.
Zamanı gelince ben de
Eğilmeden, bükülmeden
Dimdik duracağım.
Ve bu dünyadan
Keşkesiz, pişman olmadan,
Ansızın çekip gideceğim.
Cevat Çırak
Kayıt Tarihi : 16.9.2025 00:15:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Olgunlaştığım Dediğim Yaştayım Bugün 60 oldum. İnsan ömrünün dönemeçlerinden birine daha geldim. Geride kalan yıllar, çekilen çileler, alınan dersler ve yaşanan sevinçler… Hepsi bugünkü ben’i yoğuran tuğlalar oldu. Şairane bir dille değil, yalın bir samimiyetle söyleyebilirim: artık olgunlaştım. Her birimizin hayatında “artık takılmıyorum” dediği bir yaş vardır. Benim için o yaş, altmış. Çocuklarım, ailem, dostlarım… Onlar için ayakta kalıyorum, onlar için direniyorum. Dünyayı değiştirmek hevesiyle değil, değişime ayak uydurabilme çabasıyla yaşıyorum artık. Şiirimle anlatmaya çalıştım:
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!