Öldüğümde Şiiri - Naci Kaynar

On yedinci ölüm yıldönümünde kardeşim Uğur’a ithaf olunur…

Yıllardan iki bine yedi kala
Ayların yedincisi
İlk kara Cuma
Ölüme yedi nefes kala
Bir peçeteye yazılmıştı
Otuz yedi yıllık macera

“Öldüğümde
Doğduğum yere gidiyorum
Yıllarca süren bir hasret ve bilinmezliği
İşte böylesine yeniyorum”

“İşte Böylesine”
“Şiir’den ölen bir şair’”e
Uğur’lar ola…

Doğduğu yerde kuru otlar gibi kavrulan
Külleri başka diyarlara savrulan Uğur’un
Özlemine götürün beni
Baharına yazına
Kışına ayazına
Hasret kaldığım
Dalına yaprağına
Her bir taşına
Kurban olduğum
Kara yazılı
Sıcak mı sıcak
Ana kucağı kadar yumuşak
Topraklara götürün
Deresi tepesi fark etmez
Hani tören de istemez
Gözyaşı döküp
Ağlamak da gerekmez
Türkülerle gömün beni
Halay çekin tabutumun başında
Gizemya yazsın yeter ki
Mezar taşımda