Olan Şiire oldu Şiiri - Mehmet Raşit Er

Olan Şiire oldu

Daha şiir yazacaktık.
Okuya bilseydik yarım kalan kitapları.
İçebilseydik dolaptaki buz gibi biraları.
Olmadı işte...
Erken çıktı cılkımız.
Sen kızdın.
Ben darıldım.
Yol göründü bana.
Keder büründü sana.
Bavulum sevimsizdi.
Gemiler, feribotlar rüzgârlı.
Havalimanları.
Tren garları.
Otobüs terminalleri sessizdi.
Kimliksiz bir ilişki yaşandı.
Bir isim bulamadık ona.
Sen sustun.
Ben sustum.
Boynu bükük kaldı anılar.
Şimdi tekrara düşmenin alemi yok.
Ahmaklıkta bir yere kadar canım.
İncittin beni.
İncittim seni.
İncittik birbirimizi.
Kabahatin büyüğü senin, küçüğü benim.
Kovulmak güzeldi.
Senin sözcüklerinle.
Dargınlık da yakıştı bana.
Şiir yazdım sensiz.
Şarkı söyledim sessiz.
Uykusuz kaldım gecelerce.
Tütün içtim.
Çikolata yedim lakin yetmedi.
İhtiyarlardan nasihat, gençlerden anlayış bekledim.
Dönüp dolaştım aynı halıyı kirlettim.
Sokaktaki kedileri sevdim.
Göçmen kuşlara özendim.
Oysa daha şiir yazacaktık.
Böyle bitmeseydi.
Bir sabahın seher yeline hicranı ekmeseydik.
Şiiri besleyecek sözcük biriktirecektik daha.
Birazcıkta olsa sevişebilseydik.
Elde sıfır ayrıldık işte.
Şimdi kocaman bir elem var yüreğimde.
Bana kalan buydu.
Sende ne var bilmiyorum.
Olan şiire oldu.
Şiir tamamlanmadı gitti.
Yazık oldu...
O aşk dondu.

16 Kasım 2018
Mehmet Raşit Er