Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Kocaman insanlar olduğumuzda güneşe gülen yüzler çizmiyoruz ama... Keşke hep çocuk kalabilsek sırf güneşi gülümsetebilmek için diye düşünürüm bazen... Ruhumuzun masumluğu sanki çatısında bacası tüten o bahçeli ev, yine üzerinde köprü olan ırmak ve güler yüzlü güneşin olduğu resim kağıtlarında kaldı... Tebrikler..
Ve sonların hep mutlu olduğu
Düzenlerdim yeni baştan
Böyle çocuk gözüyle
Çok hoş dizeler, keşke olabilseydi diyorum.
Selam ve saygılar.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta