Okyanus Şiiri - Seyfettin Bilal Özlük

Bir kum tanesi gibi yalnızdım
Ansızın açtın bir anda gökyüzünde
Doldurdun tüm benliğinle
Şimdi bir okyanus kadar büyüdüm sayende...

Görmesemde cismini
Hep yaşatır oldum günlerimde
Öyle muhteşemsin ki
Varlığın varlığıma yetip artıyor bile...

Ben cismine tapmadım senin
Yokluğuna ise hiç alışamam
Bir kartanesi misali
Yarın yok olacağını bilsemde
Okyanus gibi büyüteceğim hep içimde...

Çıkma yarınlarımdan
Kal hep günümde
Kum tanesi gibi kaybolsanda okyanusta
Girdap misali çekerim seni içime
Varlığın nerde bilmesemde
Ufacık yüreğimde bir okyanus gibisin işte...