Okula Geldiğimde Seni Görmeye

Okula Geldiğimde Seni Görmeye

Sabahın ilk ışıklarıyla uyandım,
Çantamdan önce kalbimi hazırladım,
Ayakkabılarımı giyerken,
Bütün heyecanım düğümlendi boğazımda.

Okula geldim,
Ama asıl gelişim dersi dinlemek değil,
Sana bir adım daha yaklaşmaktı,
Sana bakmaktı gizlice,
Sana bir "günaydın" demekti belki
Titreyen bir sesle…

Sınıfın kapısından içeri girerken
Sana çarptı ilk bakışım,
Bir gülüşünle ısındı içim,
Bütün soğuk duvarlar,
Bütün kasvetli sabahlar
Senin gözlerinde eridi.

Kalabalıkta kaybolsam da,
Sana bir selam vermesem de,
Yine de her teneffüs
Gözlerim seni aradı,
Her derste kalbim adını fısıldadı
Kimseler duymadan…

Öğretmen tahtaya yazarken yeni konuları,
Ben aklımdan seni yazıyordum satır satır,
Defterime düşüyordu ismin,
Kitap aralarına gizliyordum hayallerimi.

Bazen bir saçının ucu düşerdi önüme,
Bazen bir bakışın yakalardı gözlerimi,
O zaman dünya dururdu sanki,
O zaman her şey anlamını bulurdu.

Okula geldim her sabah,
Ve her sabah seni görmeye,
Bir tebessümüne tutunmaya,
Bir sözüne umut olmaya,
Bir bakışına bütün dünyayı sığdırmaya…

Şimdi yıllar geçti,
Sıralar boşaldı, defterler kapandı,
Ama o sabahlar
Hâlâ sıcacık içimde,
Ve sen…
Sanki hâlâ o köşede,
İlk bakışınla gülümsüyorsun bana.

Ben her sabah
Yine sana geliyorum,
Yüreğimde eski bir okul çantası,
İçinde çocukça bir sevda,
Ve o hiç bitmeyen
İlk aşkın utangaç heyecanıyla…

Şiir Hamit Atay 1974