OKUL ŞİİRLERİ

Eyvah! ..
Ne çabuk otuz demişim
Artık bacaklarımda sabah ağrısı
Ve tüm liseli kızların amcasıyım.
Günü ne çabuk esir alıyor gece
Alnıma bir çizgi daha ekledim.
Altında buluştuğumuz ağaç yıkılmış
..

herzaman der;
bana sokul.
ama genelde
ondan korkulur.
aslında ne desen
herşey boştur.
oraya gitmek
..

Gecenin soğuk ve karanlık yüzünde
Parlayan uzakta sokak lambası..
Bomboş caddeler
Tek tük sarhoş naraları..
aşk kokan evlerin kıskançlığında
gözlerim bir yazıya takıldı kocaman..
duvara kireçlerle yazılmış
..

Sınırlarıma tel örgüler çekmişler
Neredesin sen
Dışarıdaki benim darağacım
Bu seferki; ifaden yanlış
Ben yalnızım
Cezayir menekşeleri yalnız
Çocuk çığlıkları var
..

çocukça düşlerim vardı benim
ve yüreğimdeki sessiz çığlıkların kâbusu
rüzgara yenik düşmüş uçurtmam
mahallenin çocuklarına kaptırdığım
gökkuşağı misketlerim...
ve her okul sonrası
o koca kamyonlar ardında
..

Sen sen ol, sevdayı zamana yayma
Olgunlaşmış sevdayı sakın harmanda bırakma
Aşk, sevgi, saygı, hepsi kutsal olsa da inan ama
Aşkını başkalarına sakın ama sakın kaptırma

Aranızda mesafeler, önemi yok deseniz de
Aranıza anne, baba, yakınlarınız girse de
..

Ahhh İstanbul Ahhh
Yedi tepeli şehrin
Büyülü çekim gücü

Yurdun dörtbir yanından
Anadolunun bağrından
Kopupta gelenler
..

Okul bitiyor
Heycanlar bakışmalar
Herşey bitiyor
Ama sana olan aşkım hiç bitmeyecek
Sonsuzadek sürecek
Zira karanlığımda ışığım
Aydınlığımda karanlığım
..

a: aşk
b: bağlılık
c: cennet-cehennem
ç: çile
d: dost
e: evlilik
f: fikir
..

El alemin köyü var da
Benim köyüm yok mu dersin
İnsanlar yaşar ahırda
Burada hayat yok mu dersin

Köyüm halkı aç susuzdur
İnsanları hem huysuzdur
..

Hayal kuruyorum bazı geceler
Sınıf geçtiğimi beleşten
Bir okul ki her gün top oynuyor
Geceleri de okuyor aşk romanı
Bende bu okuldayım
Onlar arasında okuyorum
Günlerimiz geçiyor oyunla
..

Çok zekiydin
Zehir gibiydi kafan
Ama biraz tembeldin
Ders çalışmayı sevmezdin
Bu yüzdende okulun
Uzadıkça uzadı
Soranlara hep diyordun
..

Aylar yıllar geçti anılarımızın üzerinden
El ele tutuştuğumuz o günler
O tozlu okul sıralarından
Şimdi neredesin kimlerlesin bilmiyorum
Ama hayalimde yaşattığım sen benlesin
Aşkmıydı o duygu o hisler bilmiyorum
Kalbimdeki çırpınış o heyecan
..

Saat bir buçuk üçte imtihanım var
Bir yaprak açmamışım ne defter ne kitaptan
Ne ilginç bir tesadüftür kütüphanedeyim
Etrafımda insanlar kitaplara gömülmüş
Soluk soluğa bir şeyler okuyorlar
Hey! Adnan sen ne yapıyorsun
Herkes ders çalışıyor sen şiir yazıyorsun
..

Bir avuç dolusu
Selpağım var
En soğuk geceler vız
Gelir bana
Evde aç üç kardeşim
Bekler bir kaşık aş için
Sabah okul var gene
..

Dün ilk kez sorguladım kendi kendimi,
Kırk yılın adı var nereden, NEREYE,
O kadar zorladım ki hayat bendini,
Gücüm yetmedi ki nereden, NEREYE.

Evrenin sonu yok, görünmez ucu bucağı,
Önceleri yorgancı, sonrası kahveci çırağı,
..

Hayatın damarlarıysa eğer bu,
Kopup giden parçalarsa yaşananlar,
Çocuklar uçarılaşan kuşlar,
Yalnızlığın ötesi galiba,
Dolanmak sevgiye
Oyunlarda saklıymış o sevgiler,
O sarmalar,
..

Sonra üçüncü bahara girmiştik.
Sabahlar ağır, geceler yalnız değildi.
Hangi mevsimlerden getirmiştik o yağmurları! ...

Güzeldi her pişmanlığa
Yeniden bakabilmek
Okul sabahlarının çocuk telaşıyla...
..

bizim sokak her gün batımı yalnız
kediler ve fareler var sadece
merdivenlere dutlar dökülmüş
ilkbahar karıncaları toprakta
taş betonların arasındaki son topraklarda
eski kendini koruyamazken
göç etmeyen insanlar ister sokak
..

Yolculuk başladı mı bitmez
Atta diyerek çıkarsın bebekken
Yeni kurtulmuşken emeklemekten

Okul olur yolculuğun adı bir an
İlkokul,ortaokul,lise
Üniversitede korsan bir yürüyüşle
..