Okudukça Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Okudum,okudukça, okudukça yazasım geliyor
Hiç kanmadım inanmadım felek yüze gülmüyor

Bu benim şarkım

Dün yadellerde gezdim dolaştım
Firakınla yandım aman aşka bulaştım
Azgın bir nehir olup yatağımdan taştım
Mevlanı seversen, bir haber gönder.

Bir yanık ezgi

Hem okudum hemi yazdım
Yalan dünya senden bezdim

Üç gün kavgalı bir gün barışık
Karardı gönlüm söndü tüm ışık
Kafam karmakarışık
Kalsam mı gitsem mi bilemiyorum,gülemiyorum.

Sakınan göze çöp batar derler
Birikip birikip yürekte kederler
İsyan olup çıkar türkü olup yakılır
Kederimden ölmeden, ölmeden gel

Yola çıktım yar seni aramaya
Yolum dik yokuş kaya
Hani tutmuştu göl maya
Büsbütün yüreğim kül omadan gel.

Ben şiirim kafiye hece eriyim
Şiir bahçesinin nöbetçi eriyim
Hint fakiri gibi bir kemik bir deriyim
Eriyip yok olmadan gel.

Ağaç olsam,eğilirdim önünde
Arsız olsam dirilirdim gömümde
Ağarır saçların bir gün senin de
Al kanlara boyadın ecel olmadan gel

Bana bayram,gecikir de tez gelmez
Pekmez olmayan yerde; sinek te gezmez
Akil olan atasını hiç üzmez
Ulan evlat yatağa düşmeden gel.

Beni şarkılara muhtaç etme
İstemem gel gitleri beni başına taç etme
Hasta olma beni derdine ilaç etme
Yağmur olup yağmazsın toprağım kıraç etme.

Zamansız-Ankara