Oktay Tem Şiirleri - Şair Oktay Tem

Sen ve ben,
Evet,
Sadece sen ve ben olmalıydık,
Issız koylarda,
Köpük köpük dalgalarda
Kızıl yalnızlıklarda...

Ben seni yıllardan beri, sever, bekler dururum.
Sadece ben seveceksem, incinmez mi gururum?
Seniz geçen bunca yılı okyanuslara gömdüm,
Bil ki sensiz bu tekneyle ben karaya vururum.

Bir haber ver, gel sevindir, şu boş kalan kolları,

Öz Türkçe'nin piri sensin, bu ne kelâmdır?
Nasib olmaz her bir kula, ne büyük nâmdır?
Türk ulusu Yunus diye sevdiyse seni,
Bu sevgisi Hak'dan sana gelen selâmdır.

Yaradan'ın ilhamıyla dolusun Yunus.

Yıllardır sana hasret yollarını gözlerken,
Sensizliğe kahrolup, her an seni özlerken,
Yalnız sana hayatım, canım, sevgilim derken,

Bu aşk yolunda böyle bir ayrılık var mıydı?
Söyle bana, aşkımız buraya kadar mıydı?

Yıllar sonra dün ilk defa Ankara'ya uğradım.
Gezdiğimiz o yerleri dolaştım adım adım.
Anılarım seni sordu, sensizliğe ağladım.

Anladım ki çaresi yok içimdeki yaranın,
Sen yanımda yoksan eğer, tadı yok Ankara'nın

O hançer bakışların kalbime saplanıyor,
İçimde bir yangın var, alev alev yanıyor.
Söyleyemem derdimi, yüreğim kan ağlıyor.

Ateş olmayan yerden, derler ya, duman tütmez,
Unutmamı bekleme, buna hiç gücüm yetmez.

Seni ilk gördüğüm anda, gözlerine vuruldum,
Sana ilk geldiğim anda, sanki yeniden doğdum.

Sen hep bensiz, ben hep sensiz, bomboş geçmiş seneler,
Sen hep bensiz, ben hep sensiz, yaşadık neler neler...

Ayrılıkmış verem eden,
Vuslatına eremeden,
Bir demet gül veremeden,

14 Şubat geldi geçti.
Yüreğimi deldi geçti...

Biliyorsun.
Bekliyorum seni,
Yıllardır bekliyorum...

Bazen bir limanda,
Boşalan bir gemiden,

Sevgilim,
Hatırlar mısın beni bir zamanlar,
Ne kadar severdim seni.?
Hele gözlerinin içine başka hayâl girmesin diye
Nasıl da korkar, verdiğin bir demet yasemeni,
Aşkımın tek hatırası diye nasıl da saklardım....