Öksüz Şubat Soğuğu Şiiri - Lokman Çakmak

Ellerinde keser yarası,
Gözlerinde yılların yorgunluğu
Hayatın tüm yüküne rağmen,
Hiç bitmeyen gülen, yeşil gözlerinde.
Bir şubat sabahı,
Boğazında küçük kalp ağrısı,
Uyandığımda uyanmadın,
Sesime ses vermedin,
Çünkü artık gitmiştin,
Yoktun, pencereler açılmış
Evde öksüz bir soğuk,
Şubat soğuğu.
Annem daha hasta,yorgun,şaşkın.

Bende sevinçler yarım,
Hayaller sensiz,babasız,başıboş
Dolmuyor yerin,
Yokluğunun, adı konulamaz.
Yok artık şakaların,gülücüklerin.
Giderken götürdün gelenleri de
Ve seninle beraber gitti,
Özlendi her şey BABA
Seninle,seninle,senin sevginle…