Öksüz İsyanı Şiiri - Nevriye Hamitoğlu

Babanın şehit haberinde,
Annenin gözyaşına birleşti, çocuk gözyaşın,
Misafir bakışların acıma duygusunda
Yetimliği hissettin çocuk yüreğinde.
Bir yaz gecesi soğuktu ellerin
Kardeşin İbrahim kucağında,
Pencere pervazına birikti gözyaşın,
Annenin ikinci evlenişinde
Sizsiz, telli duvaklı gidişinde,
Öksüzlüğü hissettin yetim yüreğinde
Öksüz kaldı saçların, tenin, nefesin…
Sonra…
Çocukluktan geçtin genç kızlığa,
Sen öksüz, el öksüz evlendirildin.
Taş duvarlı bir evde doğdu çocukların
Öptüler soğuk ellerini öksüz bayramlarda
Yüreğin hep suskun, öksüzlüğe isyanda
Nedensiz değildi zamansız ağlayışların
Sen isyan ettikçe yaşama
Yaşam inatla seni sardı
Yaşadın, uzun yaşadın…
Soğuk ellerini öptü torunların ve onların çocukları,
Sonra…
Bir gece hiç ısınmayan ellerinle kapattın gözlerini,
Gözlerinle birlikte, isyandaki öksüz yüreğini…