yürekler pas tutmuş
menfaatler almış yürümüş
şehir birbirine karışmış
birileri kovalıyor, birileri kovalanmış
yetişen almış, yetişemiyen aç kalmış
bu akşam yalnızlık hakim istanbul’a
sokaklar fırtına sesleriyle inliyor
insanlar kovuklarına çekilmişler
bende kovuğumdayım
içimi sorgulayıştayım
elektriklerim kesilmiş
hükümdar dünyanın hükümdarı insanları
hesap da değiller toplarız tarağı tası
arkamızdan anarlar belkide bir fatiha diye
o zaman bu zulüm niye
gebe değimli bir çok şey nice niçine
seni yaratan yaratılandan dolayı seven
taşıdığım kahırı
derin bir çukura gömsem
ruhiyatımdaki çığlıkları örtermi
ecele varmadan vebaline girdiğim
hakları helal edermi
yoksa bu bilmecemi
İ
sen olmadan da doğsa da güneş,
görmez bu gözler gündüzü,
daim tekerrür karanlık,
varmı ki yalınlık,
Alemdağ caddesinin yarı varoşunda,
Zayıf mesnetli zeminin yüzeyinde,
Tarihi önemli olmayan bir anda
İnşa edilmiş
Ortadireğin zamanı mektebinde
Tandıdım seni!
geçendir bir ömürdür bedbaht
tanınan yollarında girdaplı
hezayanlara bile sarılası gelir
bütün umutlar halka halka serilir
yani umarsız medet
ve anı gelir biter umut
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!